Rome IV Diagnostic Criteria for Irritable Bowel Syndrome in polycystic ovary syndrome patients

Introduction: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is a complex endocrinopathy affecting 4-21% of women worldwide. PCOS patients may present with gastrointestinal (GI) disturbances more often than healthy women. Irritable Bowel Syndrome (IBS) is a functional GI system disorder affecting 10-20% of the general population. Research shows that young females are most severely affected by IBS. Links between these conditions have received limited attention in research thus far

Transferase S-glutathione class p gene (GSTP1) polymorphism in thyroid cancer patients

Wstęp: Jednym z potencjalnych genów zwiększających ryzyko zachorowania na niektóre nowotwory jest gen GSTP1 kodujący enzym szlaku detoksykacyjnego transferazę S-glutationu klasy &#960;. Polimorfizmy w obrębie tego genu mogą prowadzić do substytucji aminokwasów, co wpływa na strukturę centrum aktywnego enzymu i zmienia aktywność katalityczną wobec części substancji kancerogennych. Niewłaściwe działanie szlaku utylizacji substancji szkodliwych przekłada się bezpośrednio na zwiększenie liczby czynników oddziałujących z DNA i prowadzących do mutacji, co może zapoczątkowywać onkogenezę. Cel: Celem pracy była analiza dwóch polimorfizmów genu transferazy S-glutationu (GSTP1) pod względem ich asocjacji z występowaniem raka zróżnicowanego tarczycy (DTC, differentiated thyroid cancer). Dodatkowo przeprowadzono analizę wpływu badanych polimorfizmów na wiek rozpoznania choroby. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 156 osób. Grupę kontrolną stanowiły 53 zdrowe osoby, a grupę badaną - 103 osoby ze zdiagnozowanym DTC. Genotypowanie przeprowadzono za pomocą metody PCR&#8211;RFLP (polymerase chain reaction&#8211;restriction fragment length polymorphism). Wyniki: W przypadku obu polimorfizmów nie wykazano znamiennej statystycznie asocjacji z występowaniem raka tarczycy. Porównano częstości alleli oraz wyznaczono potencjalne allele ryzyka. Dla polimorfizmu c.313A>G był to allel Ile, OR = 1,257; 95% CI [0,792&#8211;1,997] (p = 0,332); dla polimorfizmu c.341C>T allel Val, OR = 1,283; 95% CI [0,6260&#8211;2,631] (p = 0,495). Przy korelacji wieku rozpoznania choroby z określonymi genotypami w grupie chorych wykazano znamienną statystycznie asocjację genotypu Val/Val (polimorfizm c.313A>G) z wcześniejszym wiekiem rozpoznania choroby (41,1 &plusmn; 15,2 w porównaniu z genotypami Ile/Val + Val/Val 48,9 &plusmn; 13,2 [p < 0,05]). Nie stwierdzono takiej asocjacji dla polimorfizmu c.341C>T. Wnioski: Nie można stwierdzić znamiennej statystycznie asocjacji polimorfizmów GSTP1 z występowaniem raka tarczycy w badanej grupie, natomiast obecność genotypu Val/Val (polimorfizm c.313A>G) wiąże się z wcześniejszym wystąpieniem choroby.Introduction: One of the potential genes which can increase the risk of cancer is GSTP1 gene. It encodes enzyme called glutathione S-transferase &#960; class, which is involved in the detoxification of a variety of potential carcinogenic compounds. Polymorphism in this gene can cause the amino acid substitution. This substitution, close to the substrate binding site, changes the enzymatic activity for particular substrates and subsequently increases the risk of carcinogenesis. The aim of this study was to evaluate the function of GSTP1 polymorphism in thyroid cancer and possible association between GSTP1 polymorphism and age at diagnosis. Material and methods: 103 patients with differentiated thyroid cancer (DTC) and 53 individuals from control group were examined using PCR&#8211;RFLP. Results: Statistically insignificant association of studied polymorphisms with thyroid cancer was observed. Comparison of allele frequency between cases and control groups revealed the presence of risk alleles. For the first polymorphism Ile OR = 1.257; 95% CI [0.792&#8211;1.997] (p = 0.332), and for the second one Val OR = 1.283; 95% CI [0.6260&#8211;2.631] (p = 0.495). The presence of Val/Val (c.313A>G) led to a significant earlier age of onset as compared with other genotypes (p < 0.05). Mean age at diagnosis for Val/Val genotype was 41.1 &plusmn; 15.2, and for Ile/Val + Ile/Ile reached 48.9 &plusmn; 13.2. There was no association between age and genotype for c.341C>T polymorphism. Conclusions: Statistically insignificant association of GSTP1 gene polymorphism with thyroid cancer was observed in studied group of patients. The Val/Val genotype for c.313A>G polymorphism led to earlier age of tumour diagnosis as compared with other genotypes

Disturbances of serum glucose level regulation in patients with advanced neoplastic disease

Zaburzenia gospodarki węglowodanowej oraz częste wahania glikemii u osób z zaawansowaną chorobą nowotworową stanowią istotny problem kliniczny. Chorych objętych opieką długoterminową, u których stwierdza się zaburzenia regulacji glikemii, można podzielić na dwie grupy: pierwszą stanowią pacjenci z jawną cukrzycą, drugą pacjenci z okresowymi zaburzeniami przemiany węglowodanowej niezwiązanymi z cukrzycą. Czynnikami determinującymi zaburzenia gospodarki węglowodanowej u osób z zaawansowaną chorobą nowotworową są: przewlekła hiperkortyzolemia, przewlekła hiperkatecholaminemia oraz względna przewaga glukagonu nad insuliną, efektem czego jest przyspieszenie lipolizy i glikogenolizy. Wszystkie powyższe mechanizmy prowadzą także niezależnie do znacznego przyspieszenia glukoneogenezy w wątrobie, z towarzyszącą insulinoopornością oraz zaburzeniami sekrecji insuliny. Do innych czynników zaburzających prawidłową regulację glikemii zalicza się wydzielane w zwiększonych ilościach cytokiny: TNF-a, IL-1 oraz interferony. Znajomość podstawowych zasad rozpoznawania i leczenia zaburzeń regulacji glikemii, oparta na zrozumieniu prowadzących do nich mechanizmów, powinna przyczynić się do lepszej opieki nad tą grupą chorych, a tym samym poprawić komfort ich życia.Disturbances of carbohydrate metabolism and frequent variations of serum glucose level in patients with advanced neoplastic disease are the critical clinical problem. Patients, admitted to the long term medical care units, who have glucose metabolism abnormalities can be divided into two groups: first &#8212; are the patients with symptomatic diabetes mellitus, and second &#8212; are the patients with periodic carbohydrate metabolism abnormalities without clinical manifestation of diabetes mellitus. These glucose metabolism abnormalities in patients with malignancy can be determined by such factors as: chronic excess of cortisol and katecholamines, and relative predominance of glucagons over insulin, that causes acceleration of lypolysis and glycogenolysis. Mechanism mentioned above lead independently also to marked increase in liver guconeogenesis in association with insulin resistance and disturbances in insuline secretion. Other factors, that may affect serum glucose level regulation, are the cytokines released in excess like TNF-a, IL-1 and interferon. Knowledge about diagnosis and treatment principles of glucose metabolism derangements based on understanding of mechanism that can lead to these disorders, should contribute to better care of this group of patients, thereby improve quality of their life

The incidence of the pituitary autoantibodies in Addison disease

Wstęp: Choroba Addisona, czyli pierwotna niedoczynność kory nadnerczy, cechuje się zespołem objawów zależnych od niedoboru hormonów syntetyzowanych w obrębie tego narządu. Najczęstszą przyczyną choroby Addisona jest proces autoimmunologiczny. U pacjentów z chorobą Addisona stwierdzono częste występowanie innych schorzeń autoimmunologicznych oraz obecność różnych autoprzeciwciał. Celem obecnej pracy była ocena występowania autoprzeciwciał przysadkowych u chorych z autoimmunologiczną postacią choroby Addisona. Materiał i metody: Do badań włączono surowice 19 chorych na chorobę Addisona. Wśród chorych było 16 kobiet w wieku 28-63 lat (śr. 43,5 &#177; 8,9) oraz 3 mężczyzn w wieku 18-45 lat (śr. 30,6 &#177; 9,8). Wszyscy chorzy mieli typowe objawy kliniczne i biochemiczne. Surowice kontrolne pochodziły od 10 zdrowych osób, wśród których znajdowało się 7 kobiet oraz 3 mężczyzn w wieku 21-45 lat (śr. 30,6 &#177; 7,1). Do oceny autoprzeciwciał wykorzystano metodę rozdziału elektroforetycznego w żelu poliakrylamidowym (SDS-PAGE) i western-blottingu (immunoblottingu). Frakcje mikrosomalne otrzymano z homogenatów tkankowych przysadek na drodze ultrawirowania i solubilizacji w 1-procentowym dezoksycholanie sodu. Wyniki: W surowicach chorych na chorobę Addisona w 14 spośród 19 przypadków występowały przeciwciała reagujące z antygenem 67 kDa, 12 surowic reagowało z antygenem 60 kDa oraz 10 surowic z antygenem 55 kDa. Warto zaznaczyć, że 10 surowic zawierało przeciwciała przeciwko antygenom 67 i 55 kDa oraz to, że 9 surowic reagowało z antygenami 55, 60 i 67 kDa. Wnioski: W grupie badanych chorych na chorobę Addisona stwierdzono częste występowanie autoprzeciwciał przysadkowych. Większość surowic reagowało z antygenami o ciężarze drobinowym 55, 60 i 67 kDa.Introduction: Addison disease (primary insufficience of adrenal cortex) characterized by clinical signs and symptoms associated with deficiency of adrenal hormones. The most frequent etiopathogenesis of Addison disease is related with autoimmunization. In sera of Addison patients are detectable autoantibodies against another endocrine glands. The aim of the study was evaluation of pituitary autoantibodies in Addison disease patients using immunoblotting methods. Material and methods: Studies were performed in 19 Addison disease patients, 16 women (age range: 28-63 yrs, median: 43.5 &#177; 8.9) and 3 men (age range: 18-45 yrs, median: 30.6 &#177; 9.8). All patients presented signs and symptoms typical of primary insufficiency of adrenal cortex. Sera of control subjects were obtained from 10 healthy blood donors, 7 women, 3 men (age range 21-45 yrs, median: 30.6 &#177; 7.1). Incidence of pituitary autoantibodies was assessed by polyacrylamide electrophoresis gel and western-blotting. Pituitary microsomes were obtained from human pituitary tissues by ultracentrifugation and solubilisation in 1% desoxycholic acid. Results: In 14 sera from 19 we detected autoantibodies against pituitary microsomal antigen 67 kDa, 12 sera were recting with 60 kDa and 10 sera with 55 kDa. It is important to note that 10 sera were reacting with 67 and 55 kDa, and 9 sera with 55, 60 and 67 kDa. Conclusions: In sera of Addison disease patients autoantibodies against pituitary microsomal antigens can be frequently detected. The most frequent are antibodies against 55, 60 and 67 kDa antigens

The use of a new analogue DGlu-Octagastrin in scintigraphy of medullary thyroid carcinoma

Introduction: Medullary thyroid carcinomas (MTC) reveal overexpression of several peptide receptors particularly of gastrin and cholecystokinin 2 (CCK2). Experimental studies of various CCK-2/gastrin analogues found that a C-terminal, 8-aminoacid peptide, DGlu-octagastrin, has optimal properties. Thus, the aim of our studies was to prepare 99mTc-labelled HYNIC-octagastrin, to evaluate its biologic tolerance in animals and introduce for scintigraphy in patients with MTC. Material and methods: HYNIC-DGlu-octagastrin was from piCHEM (Graz, Austria), 99mTc generator from Amersham (Health), other reagents were purchased from Sigma. Labelling of the peptide was performed in phosphate buffer of pH 6.0 for 10 minutes at 100oC using EDDA and tricine as coligands. Results: The labeling yields were high (above 95%); the specific activity amounted to 1200 to 1430 &#956;Ci/&#956;g. Radiochemical purity on SepPak cartridge and ITLC ranged from 94 to 98%. No adverse effects were observed in mice after administration of 10 to 50 times greater doses that those used in patients. Clinical studies comprised 20 patients with MTC and high serum calcitonin. 99mTc-EDDA/HYNIC-DGlu-octagastrin, 500 to 700 MBq, was administered iv and whole body scintigraphy was performed using a double head gamma-camera (Varicam, Elscint) 2 and 4 hours later. Increased accumulation of the tracer in foci of MTC and its metastases was found in 8 patients. Conclusions: Scintigraphy with a new gastrin analogue (DGlu-octagastrin) makes it possible to detect MTC with overexpression of CCK-2/gastrin receptors and to select patients for receptor-mediated radiopeptide therapy using DOTA-gastrin analogues labelled with 177Lu and 90Y.Wstęp: Rak rdzeniasty tarczycy (MTC, medullary thyroid cancers) wykazuje nadekspresję receptorów kilku peptydów, zwłaszcza receptorów gastryny i cholecystokininy 2 (CCK2). W badaniach eksperymentalnych różnych analogów CCK2 i gastryny wykazano, że najlepsze właściwości posiada C-końcowy 8-aminokwasowy peptyd DGlu-Oktagastryna. Dotychczas brakuje doniesień na temat klinicznego zastosowania tego analogu. Celem pracy było opracowanie zestawu do uzyskania znakowanej 99mTc-Oktagastryny, sprawdzenie tolerancji biologicznej preparatu i określenie przydatności tego peptydu w scyntygrafii. Materiał i metoda: HYNIC-DGlu-minigastryna (piCHEM, Austria), 99mTc (Amersham), trycyna, EDDA, SnCl2-2H2O (Sigma). Znakowanie wykonano w buforze fosforanowym o pH 6,0 w temp. 100oC przez 10 minut z koligandami EDDA i trycyną. Wyniki: Wydajność znakowania była wysoka; aktywność wynosiła 1200-1430 mCi/mg. Czystość radiochemiczna określana metodą chromatografii odwrotnej fazy na minikolumnach SepPaku i chromatografii cienkowarstwowej wynosiła 94-98%. W badaniu biologicznym u myszek szczepu Balb/c wykazano brak działań niepożądanych po zastosowaniu preparatu w dawkach 10- i 50-krotnie wyższych niż stosowanych u ludzi. Badania kliniczne objęły 20 chorych z MTC z wysokim stężeniem kalcytoniny; rozpoznanie było potwierdzone badaniem histopatologicznym i immunohistochemicznym usuniętego guza. Chorym podano 500-700 MBq 99mTc-EDDA/HYNIC-DGlu-oktagastryny i po 2 oraz 4 godzinach wykonano scyntygrafię całego ciała z użyciem gammakamery dwugłowicowej Varicam (Elscint). U 8 chorych scyntygrafia wykazała gromadzenie znacznika w ognisku raka rdzeniastego i jego przerzutach. Wnioski: Scyntygrafia z użyciem nowego analogu DGlu- -Oktagastryny pozwala na wykrycie guzów z nadekspresją receptorów CCK2/gastrynowych i wskazuje na możliwość zastosowania terapii radioizotopowej z użyciem DOTA-oktagastryny znakowanej 177Lu i 90Y

Rak pęcherzykowy tarczycy z przerzutami do wątroby — diagnostyka, leczenie i prognoza

  Follicular thyroid carcinoma (FTC) is the second most common type of thyroid cancer (TC) and accounts for approximately 10% of all TC cases. Liver metastases are a rare presentation in 0.5–1% of follicular thyroid cancers, usually occurring in the setting of widely disseminated FTC disease, and their presence is associated with poor prognosis. Until now, there have been only 30 cases of FTC liver metastases described in the literature. Herein, we review publications and describe diagnostic tools that may be used in the diagnosis and follow-up of FTC metastases to the liver, including biopsy and imaging techniques like US, CT, MRI, SPECT, PET, and radioiodine scintigraphy. We also present and discuss current methods of treatment, e.g. TSH suppressive therapy with levothyroxine, surgery, radiofrequency ablation (RFA), transarterial embolisation (TAE), liver transarterial chemoembolisation (TACE), chemotherapy with cisplatin and doxorubicin, treatment with Indium- 111-octreotide (or its analogues), and tyrosine kinase inhibitors (sorafenib, sunitinib). At the end we describe the course, results of diagnostics, and treatment in a patient with large multiple FTC metastases to the liver. (Endokrynol Pol 2016; 67 (3): 332–347)    Rak pęcherzykowy tarczycy (FTC) jest drugim najczęstszym typem raka tarczycy (TC) i stanowi około 10% wszystkich TC. Przerzuty do wątroby występują w 0,5–1% przypadków FTC, zwykle w przypadku znacznie zaawansowanej choroby nowotworowej i wiążą się ze złą prognozą. Do tej pory, tylko 30 przypadków FTC z przerzutami do wątroby zostało opisanych w literaturze. W niniejszej pracy dokonano przeglądu literatury i opisu metod diagnostycznych jakie mogą być użyte w badaniu i kontroli przerzutów FTC do wątroby, w tym biopsji, technik obrazowych, takich jak: USG, KT, MRI, SPECT, PET i scyntygrafii jodowej. Zaprezentowano i omówiono aktualne metody leczenia: terapię L-tyroksyną w dawce supresyjnej, leczenie operacyjne, ablację prądem o częstotliwości fal radiowych (RFA), embolizację przeztętniczą (TAE), przeztętniczą chemoembolizację, chemioterapię z użyciem cisplatyny i doksyrubicyny, leczenie z użyciem analogów somatostatyny w tym octreotydu znakowanego izotopem indu 111In, czy terapię z użyciem inhibitorów kinazy tyrozynowej (sorafenib, sunitynib). Na końcu opisano przebieg choroby, wyniki badań diagnostycznych i podjęte leczenie u chorej z ogromnymi mnogimi przerzutami FTC do wątroby. (Endokrynol Pol 2016; 67 (3): 332–347)

Thyroid gland dysfunction and its effect on the cardiovascular system: a comprehensive review of the literature

There is an intimate and functional relationship between the cardiovascular system and the thyroid gland; from sharing the same embryologic origin to modulating each of the components of the heart for a normal function. Due to this relationship, patients suffering from cardiovascular diseases often undergo a thyroid function test to rule out hypo- or hyperthyroidism. The signs and symptoms of hyper- and hypothyroidism are clinically relevant and profound. The cardiac function changes can be explained through the cellular mechanism of the thyroid hormone action on the heart. Minor alteration of thyroid hormone can change vascular resistance, cardiac contractility, blood pressure, and heart rhythm, because of the presence of the thyroid hormone receptors on these tissues. A better understanding of the impact of thyroid hormones on the cardiovascular system is paramount for physicians to make a quick decision and initiate a treatment plan because it has been shown to reverse some of the cardiac changes such as systolic and diastolic dysfunction. With this literature review, we aim to describe the holistic effect of thyroid hormones on the cardiovascular system, from its effect on a cellular level to changes in cardiac functions in subclinical and overt hypo/hyperthyroidism. Additionally, we will describe the effects of the drug treatment regimen of thyroid on the cardiac function.

Influence of glucocorticoids and glucocorticoid receptor gene polymorphisms on glucose metabolism

U ludzi glikokortykosteroidy (GS) regulują szeroki zakres funkcji fizjologicznych, w tym różnicowanie komórek, metabolizm i reakcje zapalne. Hormony te odgrywają ważną rolę w utrzymywaniu podstawowej homeostazy ustroju oraz odpowiedzi na stres. Ponadto GS stanowią jeden z najbardziej rozpowszechnionych związków terapeutycznych stosowanych w leczeniu chorób zapalnych, autoimmunologicznych i układu limfatycznego. Według klasycznego, genomowego modelu GS działają poprzez wewnątrzkomórkowy receptor glikokortykosteroidów (hGR) i bezpośrednio lub pośrednio regulują transkrypcję genów i syntezę białek odpowiedzialnych za proces zapalny. Zmiany w działaniu hGR mogą mieć istotne znaczenie dla wielu procesów biologicznych, takich jak behawioralne i fi­zjologiczne reakcje na stres, reakcje immunologiczne i zapalne, proces snu, a także podstawowe funkcje, takie jak wzrost i rozmnażanie czy odpowiedź na leczenie. Glikokortykosteroidy należą do hormonów antagonistycznych w stosunku do insuliny i odgrywa­ją istotną rolę w regulacji homeostazy metabolizmu glukozy. In humans glucocorticoids (GS) regulate a broad spectrum of physiologic functions, including cell differentiation, metabolism and inflammatory re­sponses. These hormones play an important role in the maintenance of basal and stress-related homeo­stasis. Furthermore, glucocorticoids represent one of the most widely used therapeutic compounds in the treatment of inflammatory, autoimmune and lymp­hoproliferative disorders. According to the classic genomic model GS bind to intracellular receptors (hGR) and directly or indirectly regulate gene transcription and synthesis of proteins responsible for inflammatory process. Alterations in hGR action may have important implications for many critical biological processes, such as the behavioral and physiologic responses to stress, the immune and inflammatory reaction, the process of sleep, as well as basic functions, such as growth and reproduction, or response to treatment. Glucocorti­coids belong to the antagonistic hormons compared to insulin and play an important role in maintaining the homeostasis of glucose metabolism

Isolation of pituitary autoantigen by affinity chromatography

Wstęp: Na podstawie wcześniejszych badań można stwierdzić, że przeciwciała przysadkowe skierowane przeciw autoantygenom frakcji mikrosomalnej ludzkich przysadek występują w surowicach pacjentów z chorobami przysadki, jak również u pacjentów z chorobami autoimmunizacyjnymi gruczołów dokrewnych. Dotychczas nie udało się jednak dokonać szczegółowej charakterystyki antygenu przysadkowego. Dlatego celem niniejszej pracy była próba izolacji autoantygenu przysadkowego metodą chromatografii powinowactwa, z zastosowaniem surowic chorych o wysokim mianie autoprzeciwciał przysadkowych, oraz frakcji mikrosomalnej ludzkich przysadek. Materiał i metody: Do izolacji immunoglobulin użyto surowic pacjentów z chorobami przysadki, chorobą Addisona oraz chorobą Gravesa- Basedowa, które wykazywały silną reakcję immunologiczną z antygenami przysadkowymi w metodzie immunoblottingu. Do izolacji antygenu przysadkowego użyto frakcji mikrosomalnej ludzkich przysadek, otrzymanej drogą ultrawirowania i solubilizacji. Izolację immunoglobulin przeprowadzono na kolumnie sefaroza 4B-białko A, które następnie wykorzystano do sporządzenia immunosorbentu na CNBr-aktywowanej sefarozie. Desorpcji białek antygenowych dokonano przy użyciu glicyny (0,2 mol/l) oraz guanidyny (1 mol/l i 3 mol/l). Ocenę wyizolowanych białek przeprowadzono metodą immunoblottingu. Wyniki: Izolację immunoglobulin z surowic chorych przeprowadzono 12-krotnie, otrzymując 8,5-13,5 mg IgG z 1-1,5 ml surowicy. W wyniku desorpcji antygenów przysadkowych z immunosorbentu otrzymano 0,026-0,150 mg białek antygenowych. Dla określenia masy cząsteczkowej i czystości antygenu mikrosomalnego przysadek uzyskanego drogą chromatografii powinowactwa, wyizolowane białka były znakowane izotopem 125I oraz rozdzielone elektroforetycznie w żelu poliakrylamidowym (SDS-PAGE) z następową autoradiografią. Wyniki autoradiogramów wykazały obecność dwóch silnie zaznaczonych prążków białek o masie 67 kDa i 55 kDa oraz białka niskocząsteczkowe. Wnioski: Izolacja autoantygenu przysadkowego z zastosowaniem metody chromatografii powinowactwa pozwoliła otrzymać dwie frakcje białek antygenowych o różnych ciężarach właściwych - 55 kDa i 67 kDa.Introduction: In sera of pituitary disease patients and other autoimmune endocrine disease are detectable pituitary autoantibodies. Until now characterization of pituitary antigen is still unknown. The aim of our study was isolation and characterization of pituitary autoantigen by affinity chromatography. For isolation we have used microsomal fraction of human pituitary. Material and methods: For immunoglobulins isolation have been used sera of pituitary disease, Addison disease and Graves-Basedow disease patients with detectable pituitary autoantibodies. For pituitary antigen isolation have been used microsomal fraction of human pituitary obtained by ultracentrifugation and solubilisation. Immunoglobulins isolation was performed on Sepharose 4B&#8211;Protein A. Immunosorbent was performed on CNBr-activated Cl-4B Sepharose. Desorbtion was conducting by 0.2 mol/L glicine and 1 mol/L, 3 mol/L guanidine. The estimation of isolated proteins was performed by immunoblotting. Results: Isolation of immunoglobulins from patients sera was done 12 times receiving from 8.5 up to 13.5 mg of IgG from 1-1.5 ml of sera. In desorbtion we have received from 0.026 up to 0.150 mg of antigen proteins. For molecular weight estimation isolated proteins have been labeled by 125I and run on SDS/PAGE with autoradiography. Autoradiography shown us two lines with 67 kDa and 55 kDa and low weight protein line. Conclusions: Isolation of pituitary autoantigen by affinity chromatography shown two different antigen proteins with 67 kDa and 55 kDa

Rak rdzeniasty tarczycy — badanie PET/CT ze znakowanymi 68Ga analogami gastryny i somatostatyny

  Case presentation: a 75-year-old man with a 10-year history of nodular goitre was referred for clinical evaluation. The ultrasound scan revealed enlarged thyroid right lobe almost fully filled with a heterogeneous nodule with numerous calcifications. Fine-needle aspiration biopsy suggested medullary thyroid carcinoma (MTC). Before the surgery the patient was referred to the nuclear medicine department and somatostatin receptor imaging (SRS; 68Ga-DOTATATE) with PET/CT was performed. The scan demonstrated an increased uptake within the right thyroid mass. Subsequent PET/CT with 68Ga-gastrin analogue (MG48) revealed the same indications as the SRS: an increased alveolar uptake in the right thyroid mass without the signs of lymph node metastases. The patient underwent total thyroidectomy and central lymph nodes dissection. Histopathology examination confirmed the presence of MTC with vascular invasion, but without lymph node metastases (pT3NoMx according to the 7th edition of the AJCC Cancer Staging Manual). Immunohistochemical staining revealed positive reaction to calcitonin and CD56, whereas the reaction to thyroglobulin remained negative. The Ki-67 was 1%. Staining for SSTR2 and CCK2 showed high cytoplasmic expression in both cases. Knowledge of the presence of CCK2 receptor in MTC patients may be an important indication for the choice of diagnostic and therapeutic procedures. The presence of both the receptor types, cholecystokinin-2/gastrin and somatostatin, is possibly an interesting combination as far as the therapeutic target is concerned. (Endokrynol Pol 2016; 67 (1): 68–71)    W pracy przedstawiono opis 75-letniego mężczyzny z dziesięcioletnią historią wola guzkowego skierowanego do Kliniki w celu badań kontrolnych. W badaniu USG stwierdzono powiększenie prawego płata tarczycy, wypełnionego prawie całkowicie niejednorodnym guzkiem z licznymi zwapnieniami. W biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej wysunięto podejrzenie raka rdzeniastego tarczycy (MTC). Przed zabiegiem pacjenta skierowano do Zakładu Medycyny Nuklearnej w celu scyntygrafii receptorów somatostatynowych (SRS; 68Ga-DOTATATE) wykonanej techniką PET/CT. W badaniu stwierdzono zwiększone gromadzenie znacznika w zmianie prawego płata tarczycy. Następnie wykonano badanie PET/CT z 68Ga-analogiem gastryny(MG48), stwierdzając podobnie jak w SRS, zwiększone gromadzenie znacznika w guzku prawego płata tarczycy, nie stwierdzono przerzutów do węzłów chłonnych. Wykonano całkowite wycięcie tarczycy i centralnych węzłów chłonnych. Badanie histopatologiczne potwierdziło obecność MTC z cechami inwazji naczyniowej, ale bez przerzutów do węzłów chłonnych (pT3NoMx według 7. edycji AJCC stopnia złośliwości). Barwienie immunohistochemiczne ujawniło pozytywną reakcję na kalcytoninę i CD56, podczas gdy reakcja Tg była negatywna. Ki-67 wynosiło 1%. Barwienie na obecność receptorów SSTR2 oraz CCK2 wykazało wysokie poziomy ekspresji cytoplazmatycznej, w obu przypadkach. Znajomość obecności receptora CCK2 u pacjentów z MTC może być ważna w trakcie wyboru procedur diagnostycznych i terapeutycznych. Obecność obu typów receptorów cholecystokininy-2/gastryny i somatostatyny potencjalnie może być wykorzystana w leczeniu celowanym. (Endokrynol Pol 2016; 67 (1): 68–71)